Gedicht van: Tjeu Segers
Als weeskind der plantsoenen in de binnenstad,
meer dood dan levend uitgestoten en vergeten
door hoeders van de stad die beter moesten weten,
lag schraal het hofje dat nog geen aanbidders had.
Die gingen wel komen, om met hun groene tastorganen
het hofje kleur en geur te geven alle dagen
en deze schoonheid fier naar buiten uit te dragen,
te laten voortbestaan in ieders welbehagen.
Nu ligt het hofje gaaf in menig hart gesloten,
hoeft aan de hoeders geen erkenning meer te vragen,
voelt zich zelfs toegerust om ook cultuur te dragen
en oogst bewondering van kleinen en van groten.
14 maart 2021